henny-bim-usa-2018.reismee.nl

Dag 15 - Las Vegas

Om 10.00 smorgens vertrokken we al vanuit Laughlin naar Las Vegas. Bim was vanmorgen de eerste zwemfanaat en lag om 08.30 al in het zwembad te genieten.

We zijn meteen naar ons eerste (gratis) hotel gegaan om in te checken, het Mandalay Bay Hotel, dit is het hotel waar op 1 oktober 2017 een man vanuit een suite op concertgangers aan de overkant van de weg schoot en 58 mensen de dood vonden en meer dan 500 mensen verwondde. Hij schoot vanaf de 32e etage en na dit drama heeft het hotel de etages aangepast, wij zaten op de 60e etage, terwijl er  maar 35 verdiepingen zijn.

Om 19.00 begon de show Zumanity van Cirque du Soleil, die we ook gratis hadden via MyVegas. Deze show speelt in het NewYorkNewYork-hotel. Dus moesten we op tijd weg omdat het moeilijk in te schatten is hoelang we erover zouden doen van ons hotel naar NY NY. Achteraf ging het erg snel en hadden we nog even tijd om te gokken.

De show viel ons erg tegen, zeker in vergelijking met Love van de Beatles die we vorig jaar zagen. Het leek een beetje op Holland Got talent, met veel trapeze-acts.

Hierna stond onze (wederom gratis dankzij MyVegas) helicoptervlucht over de Strip ons te wachten. Deze hadden we 2 jaar geleden ook al gedaan, toen kwamen ze ons ook ophalen bij Mandalay Bay en dus stonden we netjes op de afgesproken tijd op dezelfde plek als 2 jaar geleden te wachten op het busje van Maverick....totdat opeens mijn telefoon ging, een vrouw vroeg waar we stonden...bleken we op de verkeerde plek te staan en we moesten binnen 5 minuten ergens anders zijn, want ze stonden op ons te wachten,. Gelukkig was het maar een klein stukje verder en konden we gewoon mee.

Helicoptervlucht was weer zeer spectaculair, echter zaten we helaas niet voorin, daar heb je het beste uitzicht op alles.

De vlucht was trouwens iets langer dan vorige keer, toen keerde we om bij de Stratosphere Tower en nu gingen we tot boven downtown Las Vegas, Freemont Street.

Na deze mooie, maar vermoeiende dag zijn we zonder nog te gaan eten ons bedje ingedoken, beide uitgeteld.... 





Dag 12: Page - kajak op Lake Powell

Vandaag gingen we kajakken op Lake Powell.

Ik had de 2-persoons kajak al thuis gereserveerd, omdat het zaterdag was en het wel eens erg druk zou kunnen zijn en we niet het risico wilde lopen dat we er geen meer zouden kunnen krijgen.
Vlak voor de ingang van de haven, een slagboom...omdat dit indianengebied is, mogen ze hier "fee" vragen....$ 25.....hebben ze weer lekker verdiend. Moeten wij in Roermond ook doen, voor de ingang van het Outlet, alle Duitsers en Chinezen gewoon €25 vragen hihi.
Enfin, je krijgt wel waar voor je geld hier zullen we maar zeggen. Na even zoeken hadden we de plek gevonden waar de kajaks lagen en na diverse formulieren over aansprakelijkheid te hebben ingevuld en een reddingsvest aangedaan en een waterdichte zak voor de rugzak, mochten we dan eindelijk onze kajak in.
Eerste stuk ging over een groot open water, richting de linkerkant, want op Google Maps had ik gezien dat we links moesten aanhouden en dan de eerste "afslag" in, en dan kom je in de Antelope Canyon. Dit is een zijtak van het meer dat kronkelt tussen hoge rotswanden. Toen we bijna aan de rand waren, kwamen er een paar grotere boten langs varen en die veroorzaakte flinke golven zodat de kajak heen en weer ging.
Ik was alleen aan het peddelen en Bim aan het filmen met haar telefoon. Door de hoge golven zei ik dat ze beter kon gaan filmen als we op het rustigere gedeelte zouden zijn, maar hoe meer ik begon te stressen, hoe harder Bim begon te lachen en ze bleef maar filmen, totdat we ineens omkiepte...toen we beide boven kwamen heb ik zsm de kajak weer rechtgetrokken en ik hoorde Bim roepen: "Mijn GSM is weg, alle herinneringen zijn weg !"

Ze had haar telefoon in een hoesje en dat hoesje met een koordje om haat pols, m,aar door de schok was haar telefoon uit het hoesje losgeraakt en naar de bodem van het meer gegaan. Ik keek nog in de diepte, maar zag alleen zwart, dus erg diep, want het water is daar kristalhelder, dus geen enkele kans om te gaan duiken. In de kajak kwamen we niet omdat we de reddingsvesten aan hadden, dus maar op de kajak hangen en naar de kant zwemmen. Daar even gezeten en de moed bijelkaar geraapt en de kajak weer in.

Mijn nieuwe fototoestel had ik in een klein vakje met een ritsje gedaan die aan ons "stoeltje" zat, en die deed het dus ook bijna niet meer, scherm bleef uit en ik kon maar af en toe een foto maken en ook nog heel slechte bleek achteraf.
Deze tocht is echt schitterend om te doen....wat een uitzichten...het rustige , schone water en dat in contrast met de hoge, steile rotswanden en de strak blauwe lucht.

Onbeschrijfelijk zo mooi en rustgevend. Vlak voor het einde van de tocht wordt het water modderig en stopt het water ook.

Daar kun je dan de canyon een stuk inlopen, wat we ook gedaan hebben nadat we met 2 jongens uit Chicago hebben gekletst en die zeidden dat het erg mooi was om te doen. We hebben hier een uurtje rondgelopen en het was inderdaad erg mooi. het leek erg veel op Lower Antelope Canyon, welke we 2 jaar geleden gedaan hebben. Nog sterker, als je deze canyon helemaal doorloopt kom je in de Lower uit.

Toen de terugtocht aangevangen, we wilde beide echt niet meer omkiepen en zouden dus heel voorzichtig kajakken. Dat is ook uiteindelijk gelukt, maar de laatste loodjes waren zwaar.



Eenmaal terug in onze airbnb hebben we niet veel meer gedaan, oogjes gingen erg snel dicht.

Dag 14 : Williams - Bearizona - Laughlin

Dag 14 Williams - Laughlin

Bij dit hotel hadden we ontbijt erbij.
En dit was voor Amerikaanse begrippen erg uitgebreid, dus hebben we lekker ontbeten en met een volle maag gingen we voordat we verder gingen eerst nog even het zwembad testen, omdat we dat gisterenavond niet meer gered hadden. We hadden het binnenzwembad helemaal voor ons alleen, was erg mooi zwembad met eraan vast een hottub...lekker smorgens zo relaxen.

Na het zwemmen de koffers ingepakt en op weg naar Bearizona, een dierentuin waar je tussen de wilde dieren kunt rijden met je auto en ook een gedeelte te voet doorheen kunt lopen.
Het was die Memorial Day, dus voor de meeste Amerikanen een vrije dag, dus erg druk.

Eerst het ritje met de auto gedaan en we kwamen langs verschillende dieren, zoals ezels,wolven, bizons,mieren en beren.

Maar omdat het op het heetst van de dag was, lagen de meeste lekker van de schaduw te genieten. In het gedeelte waar je lopend doorheen moet, begon meteen de vogelshow, erg leuk om te zien.


Daarna zijn we naar de beren gegaan en die zie je dan wel van heel dichtbij, leuk om te zien. hier zijn we bijna 2 uur geweest en toen naar Williams gereden om daar nog het centrum te bekijken, door williams loopt Route66, dus is het heel toeristisch, maar wel ook heel gezellig met terrasjes en live muziek.


Onze maagjes begonnen te knorren en ik zag een klein mexicaans restaurantje en ze hadden BBQ pulled pork op het menu staan...nou we hebben daar toch zitten smullen, heerlijk gegeten zeg !


Toen op weg naar Laughlin, een saaie rit van bijna 250 km, maar met een leuke,korte tussenstop in Seligman (route66).

Hier stonden vele klassieke auto's langs de weg en natuurlijk ook een Daf....Eindhoven staat ook hier op de kaart !


In Laughlin hadden we weer hetzelfde hotel als 2 jaar geleden, het Golden Nugget, met een heel mooi zwembad en aan het zwembad heb je een heel mooi uitzicht op de Colorado rivier. Nu hadden we weer hetzelfde als toen....zonsondergang toen we gingen zwemmen.


Na het zwemmen wist ik al waar ik wou eten...In-n-Out Burger, een fastfood restaurant waar ze verse friet maken...hmmmm.



Lopend terug naar het hotel voelde we de warme wind waaien, superlekker.
In het hotel nog een gokje gewaagd in het casino, maar helaas niet de jackpot gewonnen.

Dag 13 : Page - Williams

Deze dag moesten we ongeveer 170 mile rijden, dit is zo'n 275km.
Toen we Page bijna uitreden kreeg ik op het scherm in de auto ineens een bekende melding te zien...2 jaar geleden ook gezien deze afbeelding...een afbeelding van een platte band !
Ik dacht ojee...niet weer he, maar op de boordcomputer zag ik al snel dat de linker achterband maar een druk had van 29 psi en de andere 3 hadden een druk van 41 psi. Dus naar het tankstation om de band op te pompen en dan maar hopen dat ie zo blijft.

Nou door de hitte liepen alle bandenspanningen op en die van de linkerachterband bleef ook goed (de volgende ochtend was de spanning weer een stuk gedaald en de rest van de dagen heb ik om de 3 dagen de band bijgevuld).
Ook zijn we nog snel even naar de stuwdam gereden en hebben we foto's gemaakt aan de rand van Lake Powell op precies dezelfde plek als 2 jaar geleden. Mooie uitzichten hier op het meer en op de brug. Op de brug kun je foto's maken van de diepte door een klein venstertje wat ze speciaal hiervoor hebben gemaakt in het hekwerk wat op de brug is aangelegt ivm gevaar voor vallen/springen in de diepte.

Eenmaal bijna in Williams aangekomen moest ik naar het toilet en dus stopte we bij een tankstation, terwijl ik binnen was, had Bim al een paar echte cowboys gezien en ze wilde graag met hen op de foto. Ik zei dan vragen we dat toch gewoon! Toen ik zei dat we Nederlanders waren, zeidden ze lachend dat hun bendeleider ook Nederlander was en dat ie op een trein zat onderweg naar hier en dat ze die trein gingen overvallen....ik zei meteen :"Give me that gun..and I will shoot them all and take all that gold from the train"...ze moesten er erg om lachen.

In Williams aangekomen zijn we meteen naar ons hotel gereden, het La Quinta Inn & Suites, erg mooi nieuw hotel met hele mooie kamers.
Nadat we gesettled waren gingen we het dorp in om te eten, na overal te hebben rondgekeken, bleken de meeste restaurants om 20.00 dicht te gaan en die restaurants die nog open waren zaten bomvol en waren peperduur. We gingen een pizzeria binnen, moesten minstens 30 minuten wachten op een tafel, intussen keken we op de kaart, goedkoopste pizza $ 22....dat werd dus MsDonalds...meteen aan de beurt...beide een compleet menu voor $4.79.

Update : dag 11 : Monument Valley - Page

Om 8.00 werd ons ontbijt gebracht door onze gastvrouw Rosalyn. We hebben heerlijk op het bankje gegeten en ze had lekkere verse "frybread" voor ons gebakken....het leek een beetje op oliebollen, maar dan plat, maar wel erg lekker ! Ook vers fruit erbij en koffie. Ze heeft ons heel veel verteld over haar gezin en over de cultuur van de Navajo-stammen, erg interessant om te horen. Nadat we afscheid hadden genomen zijn we richting Page gereden naar ons volgende slaapplek, weer een airbnb, deze keer voor 2 nachten.

We konden om 15.00 inchecken volgens de gastvrouw, maar toen we om 14.45 aankwamen was er niemand, tenminste dat dachten we...ineens deed er een man open die helemaal versuft was en vroeg wie we waren, hij bleek wakker te zijn geworden van ons en was helemaal "confused". Hij stuurde een sms naar onze gastvrouw en die kwam paar minuten later ook. erg hartelijk was ze niet, ze begon meteen over dat we te vroeg waren , toen we zeiden dat we wel even wilde wachten, zei ze dat we van airbnb/verzekering niet eens op haar "property" mochten zijn voor de inchecktijd.....oke, geen probleem gaan wij wel even naar een paar winkeltjes toe. Terug bij ons verblijfadres konden we de kamer wel in, erg mooie kamer, met eigen badkamer. Dit is trouwens een heel mooi huis , in een mooie, typische Amerikaanse wijk.

Omdat we geen zwembad hier hebben, zijn we maar gaan zoeken naar hotels in de buurt met een zwembad, dichtbij lag een Hyatt hotel, wij langs de receptie het hotel in alsof we gasten waren, ging perfect, totdat we bij de deur kwamen die toegang gaf tot het zwembad,...kamerpasje moest gescant worden om de deur te openen....helaas, volgende hotel. Courtyard by Mariott had een mooi zwembad met hottub had ik gezien, dus daar ook langs de receptie alsof we er gast waren en hier hadden we geluk, hek ging gewoon open en hier hebben we heerlijk gezwommen en gerelaxt.

"s Avonds hebben we heerlijk pizza hut gegeten, buiten op het terras, wat was het nog lekker warm buiten.





Update : dag 9 Chinle - Mexican Hat

Vandaag stond de reis van Chinle naar Mexican Hat op het programma, met tussenstops in Canyon de Chelly NM, rit door de Valley of Gods en Gooseneck SP.

Lange rit met mooie dingen onderweg dus, eerst meteen naar Canyon de Chelly NM, Langs de weg door dit park heb je veel uitkijkpunten, met aan het einde ervan het bekendste, Spider Rock outlook point. We hadden natuurlijk al foto's hiervan gezien, maar tot onze verbazing was het in werkelijkheid nog veel mooier en vooral veel groter dan het op foto's leek.

Via dezelfde weg weer terug en toen lag er ineens een dood dier langs de weg, we zijn gestopt, want op de heenweg lag die er nog niet, het bleek een soort wolf te zijn, geraakt door een auto. Stukje verderop was de weg even verspert door koeien/stieren.

Via de 191 noord en daarna de 163 west, namen we de afslag op de 163 naar de "Valley of the Gods" , een mooie dirtroad van 17 mile door hoge rotsformaties die doen denken aan het bekende Monument Valley. Het bleek een hele mooie rit en Bim durfde het aan om hier een stuk doorheen te crossen.

Vlak voor de afslag naar Mexican Hat gingen we een bliksembezoek brengen aan het Gooseneck SP. Erg lang zijn we hier niet geweest, het is slechts een uitzichtpunt over de meander van de San Juan rivier, het is mooi om te zien , maar we waren er snel klaar.

Klein stukje nog tot ons motel in Mexican Hat en daar hadden we een kamer op de eerste verdieping en bereikbaar via een smalle gang, erg lastig met de koffers, net zoals de kleine kamer.

Update : dag 10 Mexican Hat - Monument Valley

Smorgens vroeg meteen ingepakt en weer richting de 261 noord gereden om de Moki Dugway te rijden, dit is een slingerweg die heel steil de hoogte ingaat, met scherpe haarspeldbochten en vooral schitterende uitzichten. Boven aangekomen de route naar Muley Point ingezet en daarboven hebben we onze ogen uitgekeken....wat een mooi uitzicht heb je hier zeg !

Om naar Monument Valley te rijden moesten we weer dezelfde weg terug en door Mexican Hat.

Bij Monument Valley hadden we een airbnb, bij een indiaans gezin, in een kleine cabin, met een uitzicht op Monument Valley. Dit gezin heeft een flinke stuk grond en woont hier werkelijk prachtig. In Kayenta zijn we iets gaan eten en om 20.30 was het "sunset"in Monument Valley, dan kleuren de bekende rotsen helemaal vuurrood. erg druk was het bij het uitkijkpunt.

Toen de zon eenmaal onder was, was het ook erg snel donker en hebben we nog heerlijk op ons terras gezeten met een koel drankje en een vuurtje gemaakt in de vuurkorf...en dat onder een mooie sterrenhemel.

Update dag 8 Flagstaff - Chinle

Heerlijk geslapen in een supergroot bed , in een hele mooie kamer, we kregen gisteren al meteen het Las Vegas=gevoel.

Op weg naar een mooie dag...Coalmine Canyon en Blue Canyon, beide zijn bij het grote publiek (nog) onbekend en liggen in Hopi-indianen reservaat en het is nogal vaag of je hiervoor een permit en/of gids voor nodig hebt, maar wij gingen het er gewoon op wagen, de coordinaten had ik thuis al in mijn TomTom gezet, zodat we het makkelijk zouden vinden.

Eerste stop was Caolmine Canyon, klein stukje buiten Tuba City langs de 264. Ongelooflijk mooi en hier rijden duizenden mensen langs, zonder te weten wat voor moois er 300 meter verder te zien is, persoonlijk zie ik dit nog liever dan de Grand Canyon.

Hier waren we helemaal alleen en hebben er ook zeker een uur doorgebracht, ik heb vanaf beide kanten de Canyon kunnen bekijken en fotograferen. Mooi en ongelooflijk hoe die kleuren hier kunnen ontstaan. Er stonden een paar vervallen huisjes, waardoor we herinnerd werden aan ghosttown Bodie , die we in 2016 bezocht hadden.

Toen weer de 264 op in oostelijke richting Blue Canyon, deze is bereikbaar via een lange dirtroad en aan het eind daarvan en flinke helling omlaag. De weg was heel goed begaanbaar, ik heb steeds rond de 40 mph kunnen rijden. De heuvel was ook geen enkel probleem. Dan kom je in een dal terecht en zie je rotsformaties in schitterende kleuren en vormen. We hadden deze plek, waar we ruim 2 uur hebben rondgebracht, helemaal voor ons alleen ! Totale stilte....onvoorstelbaar.

Ik liep van de ene naar de andere kant om foto's te maken en ineens zag ik Bim zitten....rolstoel uitgehaald als stoel, zak chips en drank erbij...ze zat te genieten !

Toen we het genoeg vonden , moesten we die zandheuvel nog op, maar met de Jeep in 4x4-stand en in de "sand"-stand....geen enkel probleem. Die trok zich er makkelijk doorheen.

Op weg naar Chinle gaf de benzinemeter aan dat we onderweg nog moesten tanken, maar de navigatie gaf aan dat er geen tankstation meer onderweg was....we zagen in een klein dorpje een bordje met "gas"erop en reden erheen, maar daar aangekomen stond er : "sorry, no regular"...alleen diesel...dus weer verder en ineens komen we in Keams Canyon gewoon een tankstation tegen, meteen maar helemaal volgetankt. Eenmaal aangekomen in Chinle bij Subway een brood(je) gehaald en ingecheckt en gaan slapen.