Vandaag gingen we kajakken op Lake Powell.

Ik had de 2-persoons kajak al thuis gereserveerd, omdat het zaterdag was en het wel eens erg druk zou kunnen zijn en we niet het risico wilde lopen dat we er geen meer zouden kunnen krijgen.
Vlak voor de ingang van de haven, een slagboom...omdat dit indianengebied is, mogen ze hier "fee" vragen....$ 25.....hebben ze weer lekker verdiend. Moeten wij in Roermond ook doen, voor de ingang van het Outlet, alle Duitsers en Chinezen gewoon €25 vragen hihi.
Enfin, je krijgt wel waar voor je geld hier zullen we maar zeggen. Na even zoeken hadden we de plek gevonden waar de kajaks lagen en na diverse formulieren over aansprakelijkheid te hebben ingevuld en een reddingsvest aangedaan en een waterdichte zak voor de rugzak, mochten we dan eindelijk onze kajak in.
Eerste stuk ging over een groot open water, richting de linkerkant, want op Google Maps had ik gezien dat we links moesten aanhouden en dan de eerste "afslag" in, en dan kom je in de Antelope Canyon. Dit is een zijtak van het meer dat kronkelt tussen hoge rotswanden. Toen we bijna aan de rand waren, kwamen er een paar grotere boten langs varen en die veroorzaakte flinke golven zodat de kajak heen en weer ging.
Ik was alleen aan het peddelen en Bim aan het filmen met haar telefoon. Door de hoge golven zei ik dat ze beter kon gaan filmen als we op het rustigere gedeelte zouden zijn, maar hoe meer ik begon te stressen, hoe harder Bim begon te lachen en ze bleef maar filmen, totdat we ineens omkiepte...toen we beide boven kwamen heb ik zsm de kajak weer rechtgetrokken en ik hoorde Bim roepen: "Mijn GSM is weg, alle herinneringen zijn weg !"

Ze had haar telefoon in een hoesje en dat hoesje met een koordje om haat pols, m,aar door de schok was haar telefoon uit het hoesje losgeraakt en naar de bodem van het meer gegaan. Ik keek nog in de diepte, maar zag alleen zwart, dus erg diep, want het water is daar kristalhelder, dus geen enkele kans om te gaan duiken. In de kajak kwamen we niet omdat we de reddingsvesten aan hadden, dus maar op de kajak hangen en naar de kant zwemmen. Daar even gezeten en de moed bijelkaar geraapt en de kajak weer in.

Mijn nieuwe fototoestel had ik in een klein vakje met een ritsje gedaan die aan ons "stoeltje" zat, en die deed het dus ook bijna niet meer, scherm bleef uit en ik kon maar af en toe een foto maken en ook nog heel slechte bleek achteraf.
Deze tocht is echt schitterend om te doen....wat een uitzichten...het rustige , schone water en dat in contrast met de hoge, steile rotswanden en de strak blauwe lucht.

Onbeschrijfelijk zo mooi en rustgevend. Vlak voor het einde van de tocht wordt het water modderig en stopt het water ook.

Daar kun je dan de canyon een stuk inlopen, wat we ook gedaan hebben nadat we met 2 jongens uit Chicago hebben gekletst en die zeidden dat het erg mooi was om te doen. We hebben hier een uurtje rondgelopen en het was inderdaad erg mooi. het leek erg veel op Lower Antelope Canyon, welke we 2 jaar geleden gedaan hebben. Nog sterker, als je deze canyon helemaal doorloopt kom je in de Lower uit.

Toen de terugtocht aangevangen, we wilde beide echt niet meer omkiepen en zouden dus heel voorzichtig kajakken. Dat is ook uiteindelijk gelukt, maar de laatste loodjes waren zwaar.

Eenmaal terug in onze airbnb hebben we niet veel meer gedaan, oogjes gingen erg snel dicht.